سرطان مثانه اغلب از سلول های پوشاننده مثانه شروع می شود. این سلول ها سلول های انتقالی نامیده می شوند.

این تومورها بر اساس نحوه رشدشان طبقه بندی می شوند:

• تومورهای پاپیلاری شبیه زگیل هستند و به یک ساقه چسبیده اند.
• تومورهای کارسینوم درجا مسطح هستند. آنها بسیار کمتر رایج هستند. اما تهاجمی تر هستند و نتیجه بدتری دارند.

علت دقیق سرطان مثانه مشخص نیست. اما چندین چیز که ممکن است شما را بیشتر در معرض ابتلا به آن قرار دهد عبارتند از:

• سیگار کشیدن — سیگار کشیدن خطر ابتلا به سرطان مثانه را تا حد زیادی افزایش می دهد. بیش از نیمی از سرطان های مثانه ممکن است ناشی از دود سیگار باشد.
• سابقه شخصی یا خانوادگی سرطان مثانه – داشتن فردی در خانواده مبتلا به سرطان مثانه، خطر ابتلا به آن را افزایش می دهد.
• قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی در محل کار – سرطان مثانه می تواند در اثر تماس با مواد شیمیایی سرطان زا در محل کار ایجاد شود. این مواد شیمیایی سرطان زا نامیده می شوند. کارگران رنگرزی، کارگران لاستیک، کارگران آلومینیوم، کارگران چرم، رانندگان کامیون و کاربردهای آفت کش در بالاترین خطر قرار دارند.
• شیمی درمانی – داروی شیمی درمانی سیکلوفسفامید ممکن است خطر ابتلا به سرطان مثانه را افزایش دهد.
• پرتودرمانی – پرتودرمانی در ناحیه لگن برای درمان سرطان های پروستات، بیضه، دهانه رحم یا رحم خطر ابتلا به سرطان مثانه را افزایش می دهد.
• عفونت مثانه – عفونت طولانی مدت (مزمن) مثانه یا تحریک ممکن است منجر به نوع خاصی از سرطان مثانه شود.

تحقیقات شواهد واضحی مبنی بر اینکه استفاده از شیرین کننده های مصنوعی منجر به سرطان مثانه می شود، نشان نداده است.

بیشتر بخوانید: علائم پارگی کلیه

• درد شکم
• خون در ادرار
• در صورت گسترش سرطان به استخوان ، درد یا حساسیت به استخوان
• خستگی
• ادرار دردناک
• تکرر ادرار و فوریت
• نشت ادرار (بی اختیاری)
• کاهش وزن

سایر بیماری ها و شرایط می توانند علائم مشابهی ایجاد کنند. مهم است که به ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود مراجعه کنید تا همه علل احتمالی دیگر را رد کنید.

درمان بستگی به مرحله سرطان، شدت علائم و سلامت کلی شما دارد.

بیشتر بخوانید: فریز اسپرم 

درمان مرحله 0 و I:

• جراحی برای برداشتن تومور بدون برداشتن بقیه مثانه
• شیمی درمانی یا ایمونوتراپی مستقیماً در مثانه قرار می گیرد
• در صورت ادامه بازگشت سرطان پس از اقدامات فوق، ایمونوتراپی به صورت داخل وریدی با پمبرولیزوماب (Keytruda) داده می شود.

درمان مرحله II و III:

• جراحی برای برداشتن کل مثانه (سیستکتومی رادیکال) و غدد لنفاوی مجاور
• جراحی برای برداشتن تنها بخشی از مثانه و به دنبال آن پرتودرمانی و شیمی درمانی
• شیمی درمانی برای کوچک کردن تومور قبل از جراحی یا بعد از جراحی برای کاهش خطر عود سرطان
• ترکیبی از شیمی درمانی و پرتودرمانی (در افرادی که ترجیح می دهند جراحی نکنند یا نمی توانند جراحی کنند)

اکثر افراد مبتلا به تومورهای مرحله IV قابل درمان نیستند و جراحی مناسب نیست. در این افراد اغلب شیمی درمانی در نظر گرفته می شود.

شیمی درمانی

شیمی درمانی ممکن است برای افراد مبتلا به مرحله II و III بیماری قبل یا بعد از جراحی انجام شود تا از بازگشت تومور جلوگیری شود.

برای بیماری اولیه (مراحل 0 و I)، شیمی درمانی معمولاً مستقیماً در مثانه انجام می شود.

ایمونوتراپی

سرطان مثانه اغلب با ایمونوتراپی درمان می شود. در این درمان، یک دارو سیستم ایمنی بدن شما را تحریک می کند تا به سلول های سرطانی حمله کند و آنها را از بین ببرد.

ایمونوتراپی برای سرطان مثانه در مراحل اولیه اغلب با استفاده از واکسن Bacille Calmette-Guerin (که معمولاً به عنوان BCG شناخته می شود) انجام می شود.

اگر سرطان پس از استفاده از BCG عود کند، ممکن است از عوامل جدیدتر استفاده شود.

مانند تمام درمان ها، عوارض جانبی ممکن است. از ارائه دهنده خود بپرسید که چه عوارض جانبی ممکن است انتظار داشته باشید و در صورت بروز چه باید کرد.

بیشتر بخوانید: وازکتومی سرپایی در کرج 

عمل جراحی

جراحی برای سرطان مثانه شامل:

• برداشتن مثانه از طریق پیشابراه (TURB) – بافت سرطانی مثانه از طریق مجرای ادرار برداشته می شود.
• برداشتن جزئی یا کامل مثانه – بسیاری از افراد مبتلا به سرطان مثانه مرحله II یا III ممکن است نیاز به برداشتن مثانه خود داشته باشند (سیستکتومی رادیکال). گاهی اوقات فقط بخشی از مثانه برداشته می شود. شیمی درمانی ممکن است قبل یا بعد از این جراحی انجام شود.

همچنین ممکن است جراحی برای کمک به تخلیه ادرار پس از برداشتن مثانه انجام شود. این ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• مجرای ایلئوال – یک مخزن ادرار کوچک با جراحی از یک قطعه کوتاه از روده کوچک شما ایجاد می شود. حالب هایی که ادرار را از کلیه ها تخلیه می کنند به یک انتهای این قطعه متصل می شوند. انتهای دیگر از طریق سوراخی در پوست (استوما) خارج می شود. استوما به فرد اجازه می دهد ادرار جمع آوری شده را از مخزن خارج کند.
• مخزن ادرار قاره ای – کیسه ای برای جمع آوری ادرار در داخل بدن شما با استفاده از قطعه ای از روده ایجاد می شود. برای تخلیه ادرار باید یک لوله را در دهانه پوست خود (استوما) داخل این کیسه قرار دهید.
• مثانه ارتوتوپیک – این جراحی در افرادی که مثانه خود را برداشته اند رایج تر می شود. بخشی از روده شما تا می شود تا کیسه ای برای جمع آوری ادرار ایجاد شود. به محلی در بدن که ادرار به طور معمول از مثانه تخلیه می شود متصل می شود. این روش به شما اجازه می دهد تا مقداری کنترل طبیعی ادرار را حفظ کنید.

بیشتر بخوانید: ادرار دردناک