ادرار به طور معمول استریل است. عفونت زمانی رخ می دهد که باکتری وارد ادرار شده و شروع به رشد می کند. عفونت باکتریایی معمولا از دهانه مجرای ادرار شروع می شود، جایی که ادرار از بدن خارج می شود و به سمت بالا به داخل دستگاه ادراری حرکت می کند.

• مقصر حداقل 90 درصد از عفونت های بدون عارضه، نوعی باکتری به نام اشریشیا کلی است که بیشتر با نام E.coli شناخته می شود . این باکتری ها به طور معمول در روده (کولون) و اطراف مقعد زندگی می کنند.
• این باکتری ها می توانند از ناحیه اطراف مقعد به سمت دهانه مجرای ادرار حرکت کنند. دو علت شایع این امر، پاک کردن نامناسب و آمیزش جنسی است.
• معمولاً با عمل تخلیه مثانه (ادرار کردن) باکتری ها از مجرای ادرار خارج می شوند. اگر تعداد باکتری‌ها زیاد باشد، ممکن است ادرار کردن مانع از گسترش آنها نشود.
• باکتری ها می توانند از مجرای ادرار به مثانه بروند، جایی که می توانند رشد کنند و باعث عفونت شوند.
• عفونت می تواند بیشتر گسترش یابد زیرا باکتری ها از طریق حالب ها از مثانه به سمت بالا حرکت می کنند.
• اگر آنها به کلیه برسند، می توانند باعث عفونت کلیه (پیلونفریت) شوند که اگر به موقع درمان نشود، می تواند به یک بیماری بسیار جدی تبدیل شود.

بیشتر بخوانید: عوامل بیماری سنگ مثانه 

افراد زیر در معرض خطر بیشتری هستند:

• افراد مبتلا به بیماری هایی که دستگاه ادراری را مسدود می کنند (مانند سنگ کلیه ).
• افراد مبتلا به شرایط پزشکی که باعث تخلیه ناقص مثانه می شود (به عنوان مثال، آسیب نخاعی )
• زنان یائسه : کاهش استروژن در گردش خون باعث ایجاد مسیر ادراری می شودنسبت به UTI آسیب پذیرتر است.
• افراد مبتلا به سیستم ایمنی سرکوب شده: نمونه هایی از موقعیت هایی که در آن سیستم ایمنی سرکوب می شود HIV / AIDS هستند. افرادی که از داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی مانند شیمی درمانی برای سرطان استفاده می کنند نیز در معرض خطر بیشتری هستند.
• زنان فعال جنسی: رابطه جنسی می تواند تعداد بیشتری از باکتری ها را وارد مثانه کند. به نظر می رسد ادرار کردن پس از مقاربت احتمال ابتلا به عفونت ادراری را کاهش می دهد.
• زنانی که دیافراگم را برای پیشگیری از بارداری مورد استفاده قرار می دهند.
• مردان مبتلا به پروستات بزرگ شده : پروستاتیت یا انسداد مجرای ادرار توسط پروستات بزرگ شدهمی تواند منجر به تخلیه ناقص مثانه شود و در نتیجه خطر عفونت را افزایش دهد. این بیشتر در مردان مسن دیده می شود.
• مشخص شده است که تغذیه با شیر مادر باعث کاهش خطر عفونت ادراری در کودکان می شود.

گروه های ویژه زیر ممکن است در معرض افزایش خطر عفونت دستگاه ادراری باشند:

• نوزادان بسیار جوان: باکتری ها از طریق جریان خون از سایر نقاط بدن وارد دستگاه ادراری می شوند.
• کودکان خردسال: کودکان خردسال پس از اجابت مزاج در پاک کردن خود و شستن خوب دست ها مشکل دارند. بهداشت ضعیف با افزایش دفعات عفونت های دستگاه ادراری مرتبط است.
• کودکان در هر سنی: عفونت دستگاه ادراری در کودکان می تواند (اما نه همیشه) نشانه ای از یک ناهنجاری در دستگاه ادراری باشد، معمولاً یک انسداد جزئی. به عنوان مثال وضعیتی است که در آن ادرار از مثانه به سمت حالب به سمت عقب حرکت می کند (ریفلاکس مثانه).
• بیماران بستری در بیمارستان یا ساکنان خانه های سالمندان : بسیاری از این افراد برای مدت طولانی کاتتریز می شوند و بنابراین در برابر عفونت دستگاه ادراری آسیب پذیر هستند. کاتتریزاسیون به این معنی است که یک لوله نازک (کاتتر) در مجرای ادرار قرار می گیرد تا ادرار را از مثانه تخلیه کند. این کار برای افرادی انجام می شود که مشکل ادرار دارند یا نمی توانند به تنهایی به توالت برسند تا ادرار کنند.
• بیمارانی که از کاتتر استفاده می کنند: اگر بیمار مجبور باشد مثانه خود را با استفاده از کاتتر تخلیه کند، در معرض خطر عفونت قرار دارد.

خیر. عفونت های دستگاه ادراری (UTIs) مسری نیستند.

بیشتر بخوانید: عوامل ایجاد ناباروری در مردان 

عفونت های دستگاه ادراری تحتانی (مثانه یا مجاری ادراری)

• مثانه (سیستیت یا عفونت مثانه ): پوشش مجرای ادرار و مثانه ملتهب و تحریک می شود.
• سوزش ادرار: درد یا سوزش در هنگام ادرار
• تکرر: تکرر ادرار (یا بیدار شدن در شب برای ادرار کردن، گاهی اوقات به عنوان شب ادراری شناخته می شود). اغلب فقط با مقدار کمی ادرار
• اورژانس ادراری: احساس نیاز به دفع فوری ادرار
• ادرار کدر، بدبو یا خونی
• درد زیر شکم یا فشار یا درد لگن
• تب خفیف (کمتر از 101 درجه فارنهایت)، لرز، و «فقط احساس خوب نبودن» (بی‌حالی)
• مجرای ادرار (اورتریت): سوزش با ادرار

عفونت دستگاه ادراری فوقانی (پیلونفریت یا عفونت کلیه)

علائم به سرعت ایجاد می شود و ممکن است شامل علائم عفونت دستگاه ادراری تحتانی باشد یا نباشد.

• تب نسبتاً بالا (بالاتر از 101 درجه فارنهایت)
• لرزش لرزان
• حالت تهوع
• استفراغ
• درد پهلو: درد در پشت یا پهلو، معمولاً فقط در یک طرف تقریباً در سطح کمر

در نوزادان، نوزادان، کودکان و افراد مسن، علائم کلاسیک عفونت ادراری ممکن است وجود نداشته باشد. علائم دیگر ممکن است نشان دهنده عفونت دستگاه ادراری باشد.

• نوزادان: تب یا هیپوترمی (دمای پایین)، تغذیه ضعیف، یرقان
• نوزادان: استفراغ، اسهال ، تب، تغذیه ضعیف، رشد نکردن
• کودکان: تحریک پذیری، بد غذا خوردن، تب بی دلیل که از بین نمی رود، از دست دادن کنترل روده، شل شدن روده، تغییر در الگوی ادرار
• افراد مسن: تب یا هیپوترمی، کم اشتهایی، بی حالی، تغییر وضعیت روانی

زنان باردار در معرض افزایش خطر عفونت ادراری هستند. به طور معمول، زنان باردار علائم غیر معمول یا منحصر به فردی ندارند. اگر خانمی باردار است، ادرار او باید در ویزیت های قبل از تولد بررسی شود ، زیرا عفونت ناشناخته می تواند باعث عوارض سلامتی بارداری شود.

اگرچه بیشتر افراد علائم عفونت ادراری را دارند، اما برخی از آنها این علائم را ندارند.

علائم عفونت ادراری می تواند شبیه علائم بیماری های مقاربتی باشد.